1. ใช้กฎ 3-2-1 กฎ 3-2-1 ของการสำรองข้อมูลนั้น หมายถึงการแนะนำให้มีข้อมูลไว้ 3 ชุดเสมอ ได้แก่ข้อมูลต้นฉบับ 1 ชุด และข้อมูลที่สำรองไว้อีก 2 ชุด ซึ่งควรเก็บอยู่บนสื่อคนละแบบ และเก็บในตำแหน่งที่ตั้งต่างๆ กัน เพื่อลดความเสี่ยง
2. สำรองข้อมูลทุกอย่างที่คุณเห็นว่าจำเป็น โดยมีข้อความพิจารณาอยู่ 2 ประการ ได้แก่ การทำให้มั่นใจได้ว่าคุณกำลังสำรองข้อมูลที่ถูกต้อง ทั้งตัวเวอร์ชั่น และรูปแบบของข้อมูล รวมทั้งให้แน่ใจว่าพนักงานที่ทำงานจากระยะไกลยังปฏิบัติตามแนวทางที่กำหนด ที่ต่างจากเวลาที่เขาอยู่ที่ออฟฟิศ
ประการที่สองคือ การมีนโยบายและขั้นตอนการปฏิบัติที่ชัดเจนในการสำรองข้อมูล ทั้งข้อมูลขององค์กร และข้อมูลที่ถูกสร้างขึ้นจากแพลตฟอร์ม SaaS ด้วย ซึ่งหลายคนมักเข้าใจผิดว่าข้อมูลที่อยู่บนคลาวด์จะถูกแบ๊กอัพไว้อัตโนมัติอยู่แล้ว ซึ่งผิด
3. เปิดใช้การเข้ารหัสข้อมูลเสมอ การเข้ารหัสข้อมูลมีความจำเป็นอย่างยิ่ง ทั้งในแง่ของมาตรฐานองค์กร หรือในรูปฟีเจอร์ของโซลูชั่นแบ๊กอัพที่ใช้อยู่ โดยเฉพาะอย่างหลังนั้น ฟีเจอร์การเข้ารหัสมักถูกตั้งให้เป็นทางเลือกที่ผู้ใช้หลายรายมักจะลืมไม่เปิดใช้
4. การยืนยันว่าข้อมูลที่สำรองยังใช้งานได้ แม้จะฟังดูเป็นสิ่งที่ต้องทำอยู่แล้ว แต่เราก็มักพบทีมงานทั้งหลายที่มั่นใจว่าข้อมูลที่แบ๊กอัพนั้นยังนำมาใช้งานได้ปกติ จนกระทั่งมาพบปัญหาเวลาจะกู้คืนระบบ ยิ่งเวลาพนักงานทำงานจากแล็ปท็อปตัวเอง แล้วเผลอเข้าโหมดสแตนบายตอนยังแบ๊กอัพไม่เสร็จ
5. ทดสอบการกู้คืนข้อมูล มีองค์กรจำนวนน้อยมากที่คอยทดสอบระบบการกู้ข้อมูล ด้วยแนวคิดที่ให้ความสำคัญแค่มีไว้ผ่านการตรวจออดิทเท่านั้น ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงแล้วอันตรายมากถ้ามีการตั้งค่าไม่เหมาะสม หรือปล่อยช่องโหว่ให้แรนซั่มแวร์เข้าไปเล่นงานได้ ฯลฯ
Comments